Graancirkel voorspelt aardbeving in Japan en Ecuador alsmede brexit (14-16 april en 23 juni 2016)

  dagen geleden ging
de stichting van het
Pleiadische tijdperk
van start en sinds
dagen is de invloed van de
9 onderwerelden van het oude tijdperk tanende.

Inleiding

In dit artikel wordt ingegaan op de vraag of en hoe een graancirkel de aardbevingen die van 14 tot en met 16 april 2016 in Japan en Ecuador plaatsvonden, voorspelde, waarbij er tegelijkertijd een relatie is met de Brexit, precies 10 weken later. De Brexit kan beschouwd worden als een symbolische aardverschuiving en wel op het politieke en economische vlak.

De ervaring leert dat de datum waarop formaties ontstaan een relatie hebben met de gebeurtenis waar deze betrekking op hebben. Op de eerste plaats is er een kosmologische connectie, in de zin dat kenmerkende planeetstanden ook voorkomen op de datum waarop de formatie is gecreëerd.

Daarnaast zijn graancirkels vrijwel altijd zo ontworpen dat aantallen cirkels een relatie hebben met de tijdspanne tussen de formatiecreatiedatum en de gebeurtenis waar de formatie betrekking op heeft. Vaak heeft dat betrekking op het aantal weken, maanden of jaren die de tijdspanne omvat. Deze aantallen cirkels zijn in het algemeen indicatief en kunnen een afwijking vertonen van de verwachting, omdat de formatiecreatiedatum primair kosmologisch wordt bepaald. We zullen zien dat er daarnaast nog additionele informatie beschikbaar is omdat de formatie hier betrekking heeft op planeetstanden in het zonnestelsel.

Graancirkelformatie die verwijst naar aardbeving

Op 28 juni 2011 werd bij Allington (bij Devizes) de volgende formatie in het graan gevonden: Het is het zonnestelsel met de aarde en de twee binnenplaneten Mercurius en Venus (zie afbeelding rechts).

Opvallend is dat de aarde is omgeven door 5 concentrische ringen die doen denken aan het symbool voor een aardbeving. Zoals dat altijd bij graancirkels het geval is geeft de formatie ook informatie over de datum in de toekomst waar dit betrekking op heeft. Het ligt daarbij voor de hand dat de onderlinge stand van de planeten verwijst naar die datum in de toekomst.

De sterke ellipsvorm van de baan van Mercurius vinden we niet terug in de formatie. Daarnaast is het opvallend dat slechts drie planeten zijn weergegeven en de buitenplaneten, vanaf Mars, ontbreken. De reden is dat de formatie op twee manieren kan worden geïnterpreteerd:

- De eerste manier is door de kosmologie van de datum waarop de formatie is gecreëerd in ogenschouw te nemen. De formatie verwijst dan naar een datum in de toekomst, waarbij de stand van Venus, de zon en Mercurius, geocentrisch gezien, weer ongeveer gelijk is als op de datum van de formatie. Uit het gegeven dat naast de aarde, alleen de banen van Mercurius en Venus zijn weergegeven, kunnen we opmaken dat we in dat opzicht alleen hoeven te kijken naar de stand van Mercurius en Venus ten opzichte van de zon.

- Op de tweede plaats verwijst de formatie naar een datum in de toekomst waarbij eenvoudig de standen van de planeten overeenkomen met de weergave van de formatie.

Verwijzing naar datum met overeenkomstige kosmologie

Het idee dat de formatie verwijst naar een datum in de toekomst, waarbij de stand van Venus, de zon en Mercurius, geocentrisch gezien, weer ongeveer gelijk is als op de datum van de formatie, wordt bevestigd door het gegeven dat de stand van de drie planeten in dit zonnestelsel bij benadering overeenkomt met de stand van de dag waarop de formatie is gecreëerd. Voor Mercurius en de aarde klopt het zelfs heel precies; voor Venus is er een afwijking.

Hier rechts is de duidelijk van de formatie afwijkende stand van Venus ten opzichte van de aarde en Mercurius, zoals die gold op de creatiedatum (28 juni 2011), weergegeven. De constante cyclus van Venus, gezien vanuit de aarde, staat in contrast met die van Mercurius. Deze fluctueert nogal ten gevolge van de sterke ellipsvorm van de baan van Mercurius (zie afbeelding).

Venus en Mercurius wijzen ons de weg naar de aardbevingen in Japan en Ecuador

Omdat Venus en de aarde in een bijna perfecte cirkel om de zon draaien, is de synodische cyclus van Venus (dat is de cyclus gezien vanuit de aarde) nagenoeg een constante. Dit betekent in de praktijk dat Venus elke circa 584 dagen opnieuw dezelfde stand inneemt ten opzichte van de aarde en de zon. Opmerkelijk is dat dat tevens aansluit op de dag-nacht-cyclus op Venus, die 116,751 aardse dagen bedraagt, want vijf keer 116,751 dagen = circa 583,8 of afgerond tevens 584 dagen.

Er geldt dat terwijl Venus één synodische cyclus doorloopt, Mercurius gemiddeld ongeveer vijf synodische cycli doorloopt. Mercurius staat het dichtst bij de zon en vanuit de aarde staat deze dus ook altijd dicht bij de zon.

Met de formatiecreatiedatum als referentie kunnen we de, door de ellipsvormige baan flucturerende, stand van Mercurius bepalen voor de komende synodische cycli van Venus (met steeds 584 dagen tussen opeenvolgende data). Dit betekent dat we de afstand van Mercurius tot de zon (de zogenaamde elongatie, aangeduid in booggraden) bepalen, terwijl de elongatie van Venus steeds nagenoeg constant is. De elongatie van Mercurius en Venus zijn in de volgende tabel voor de 584-daagse cyclus van Venus weergegeven. Op de eerste regel zijn als referentie de standen op de datum van de formatie weergegeven.

Dit zijn dan wel de standen zoals die geocentrisch (vanuit de aarde) worden waargenomen. Heliocentrisch zijn er doorgaans grotere verschillen in de planeetstanden tussen de datum van de formatie en de hier weergegeven data.

Deze tabel geeft met Venus als nagenoeg "constante factor" de zichtbaarheid van Mercurius weer voor verschillende data. In deze tabel is in dat verband tevens de helderheid (magnitude) van Mercurius opgenomen (hoe kleiner het getal, des te helderder is de planeet). Voor de in de tabel weergegeven data geldt dat de stand van Venus afwijkt van de weergave van de formatie, maar wel binnen een graad klopt met de stand van Venus op de datum waarop de formatie werd gecreëerd. Echter, de stand van Mercurius fluctueert nogal. De beste overeenkomstige stand en helderheid in vergelijking met 28 juni 2011, de datum van de formatie, vinden we op 14 april 2016. Zo bezien komt de onderlinge stand van Mercurius, Venus en de zon, geocentrisch gezien, op en rond 14 april 2016 het beste overeen met die op de datum van de formatie.

Hier rechts is voor die datum de stand van de planeten ten opzichte van de zon weergegeven. De stand van Venus en Mercurius wijken af van de stand die de formatie weergeeft, maar de onderlinge verhouding van de stand van Venus, de aarde en de zon is wel identiek met de datum waarop de formatie is gecreëerd: als we het plaatje draaien vallen de aarde en Venus samen. Daarnaast blijkt uit de tabel dat de stand van Mercurius, geocentrisch gezien, ook binnen 2 graden gelijk is aan die op de datum van de formatie. De afbeelding geeft ook de stand van de planeten weer zoals die door de formatie zijn weergegeven (bruin in de afbeelding). Daarbij zien we dat de stand van Venus in werkelijkheid precies overeenkomt met die van Uranus. De stand van Mercurius is wel in één lijn met de stand zoals Mercurius geocentrisch wordt waargenomen.

Daarbij blijkt verder dat over de periode van 14 april tot 1 mei 2016 Mercurius (geocentrisch) in een samenstand stond met één van de vier grootste (en eerst ontdekte) asteroiden, namelijk Vesta. Dat verklaart waarom in de formatie Mercurius is voorzien van een extra cirkel. Het symboliseert een samenstand.

Dat is opmerkelijk, want op 14 april 2016 trad er inderdaad een vrij zware aardbeving op op het eiland Kyushu (6,2 op de schaal van Richter en max. VIII op de schaal van Mercalli). De schaal van Richter geeft de kracht van de explosie weer, terwijl de schaal van Mercalli de intensiteit van de trillingen en de schade die daardoor wordt veroorzaakt weergeeft. Deze aardbeving richtte al veel schade aan, omdat deze dicht bij het oppervlak plaatsvond, maar werd ruim een dag later gevolgd door een tweede aardbeving; het epicentrum daarvan lag in Kumamoto en de beving had een kracht van 7,0 op de schaal van Richter en max. IX op de schaal van Mercalli. Tenslotte werd in de nacht van 16 op 17 april Ecuador geteisterd door een zware aardbeving (7,8 op de schaal van Richter en max. VIII tot IX op de schaal van Mercalli).

De door de formatie weergegeven standen verwijzen naar tweede aardbeving

Als we er vanuit gaan dat de stand van Mercurius, Venus en de aarde zoals die door de formatie wordt weergegeven eenvoudig weg verwijst naar de planeetstanden van een datum in de nabije toekomst die klopt met wat de formatie weergeeft, dan wordt duidelijk dat de stand zoals die door de formatie wordt weergegeven in de nabije toekomst niet voorkomt. De eerst volgende datum die precies past bij de weergave van de formatie is namelijk 14 mei 2040, maar ik kwam tot de ontdekking dat er wel een tweede datum wordt gevonden wanneer we de formatie spiegelen.

Het blijkt dat wanneer we de formatie spiegelen de formatie een perfecte weergave is van de stand van de planeten op 23 juni 2016, precies tien weken na de eerste datum! In de figuur hiernaast is de gespiegelde formatie geprojecteerd op de stand van de hemellichamen op die datum.

Bovendien blijkt dat net als bij de aardbeving op Kyushu (en in Ecuador twee dagen later) Vesta, geocentrisch gezien, weer in een samenstand staat met Mercurius. Daarnaast is er nu echter ook heliocentrisch gezien sprake van een samenstand, want gezien vanuit de zon staat Uranus precies in één lijn met Mercurius.

De stand van Venus en Mercurius op 14-16 april versus 23 juni zijn gespiegeld ten opzichte van een punt in de dierenriem dat overeen blijkt te komen met de Pleiaden. Uiteraard vinden we hier wel een afwijking voor Venus.

Daarbij blijkt ook de stand van de maan op 23 juni gespiegeld te zijn ten opzichte van 14 en 15 april: de maan bevindt zich op 23 juni in het tegenovergestelde teken. Beide data werken als communicerende vaten, waarbij de aardbevingen half april met name gekenmerkt worden door een vierkant van Pluto met een samenstand van Uranus, Venus en de zon. De samenstand van Vesta met Mercurius op beide data bekrachtigen verder nog de relatie tussen beide data.

Relatie met vijf halve cirkels van de formatie

Het is belangrijk ons te realiseren dat de stand zoals die door de gespiegelde formatie wordt weergegeven uitsluitend op 23 juni 2016 precies overeenkomt met de werkelijkheid. We zouden tot 14 juni 2056 moeten wachten voordat we opnieuw een match met de gespiegelde formatie vinden. Er zijn echter nog aanvullende aanwijzingen dat de formatie naar de periode van 14 april tot en met 23 juni 2016 verwijst.

Het is van belang dat er vijf halve cirkels om de aarde heen zijn getekend. Het is mijn ervaring dat dat een relatie heeft met de kosmos. De periode tussen de datum van de formatie en 14 april 2016 (aardbeving Kyushu) betreft afgerond op hele weken dan ook een periode van 2 × 5 × 5 × 5 = 250 weken. 23 juni 2016 valt nog eens exact 2 × 5 weken na die datum. Die tweede datum valt bovendien op slechts vijf dagen na vijf jaar na de datum van de formatie. De tussenliggende periode komt ook met maar een dag verschil overeen met zeven tzolkin-cycli.

Ten slotte is de som van de cijfers van de datum van de formatie (28 juni 2011), de datum waarop de aardbeving in Ecuador plaatsvond (16 april 2016) en die van 23 juni 2016 identiek, namelijk 20.

© Marc Smulders

Last update: September 3, 2016